Την Τρίτη, 21 Μαρτίου, το σχολείο μας συμμετείχε στην Πρωτοβουλία με τίτλο «Χάρισε ένα ποίημα» /”Gift a poem”, σαν έναν τρόπο ανάμνησης της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης της 21ης Μαρτίου (που καθιερώθηκε από την UNESCO το 1999). Η δράση αυτή προτάθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού της 70ης επετείου του Δικτύου Συνδεδεμένων Σχολείων της UNESCO, από την Πολωνική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO και το Ίδρυμα Zbigniew Herbert, σε συνεργασία με τη Μονάδα Διεθνούς Συντονισμού ASP net στην UNESCO.

Μαθητές της Ε΄ τάξης εμπνεύστηκαν από την αγάπη που τρέφουν για τα αδελφάκια τους στην Α΄ τάξη και έγραψαν ποιήματα, τα οποία τους προσέφεραν ως δώρο. Λέξεις, ήχοι, χρώματα, κίνηση και ρυθμός, εν-συναίσθηση, όλα κλωστές χρυσές στον αργαλειό της Ποίησης. Δημιουργία. Μικροί και μεγάλοι αδελφοί απόλαυσαν τη συγκίνηση και τη χαρά του έμμετρου λόγου που στάθηκε μια ακόμη αφορμή να συνευρεθούν και να ανταλλάξουν σκέψεις και συναισθήματα. 

Και πώς να σταθούμε αμέτοχοι και εμείς οι δάσκαλοί τους που τα καμαρώσαμε τόσο!

Αφιερώνουμε με τη σειρά μας το παρακάτω ποίημα του Γ. Ρίτσου στα παιδιά μας και όλου του κόσμου τα παιδιά!

-----------------------------------------

On Tuesday March 21st, our school participated in the initiative titled: “Gift a poem” as a way to celebrate the World National Day of Poetry on March 21 (this date was established  by UNESCO  in 1999). This venture was first introduced to celebrate the 70th anniversary of the Network of UNESCO schools from the Polish National Committee and the Foundation Zbigniew Herbert in collaboration with the International Unit of ASP net of Unesco.

The 5th grade students, inspired by their affection towards their 1st grade ”siblings”, wrote poems which they gave as gifts. Threaded by interwoven words, sounds, colors, movement, rhythm and empathy, poetry was being created. “Big and Little Siblings” savored  the experience and used poetry to cooperate amongst each other and created a bond.

How could we,  as teachers,  resist the temptation to also participate? We couldn’t!

We dedicate this poem by J. Ritsos to our students and to the students all over the world.    

-----------------------------------------

Γιάννη Ρίτσου, «Αναφυλλητό. XXXVIII», (απόσπασμα)

Τα παιδιά θέλουν παπούτσια

τα παιδιά θέλουν ψωμί

θέλουνε και φάρμακα,

δούλεψε κ' εσύ.

Γέλα, κλαίγε κι όλο λέγε,

το παιδί: ζωή.

Τίποτ' άλλο. Ζωή.

Ζύμωνε στη σκάφη,

πρώτο σου ζυμάρι,

πρώτο σου ψωμί

πρώτο σου σταυρόψωμο

μια ψωμένια κούκλα

για το παιδί.

Ζύμωνε τη λάσπη,

πρώτη σου μυστριά

πρώτο πηλοφόρι

ένα καλυβάκι

μια μικρούλα αυλή

για το παιδί.

Ζύμωνε το χώμα

με το δάκρυ-δάκρυ

ζύμωνε τη λάσπη

φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί

να πετάει τη νύχτα

και να κελαϊδεί

για το παιδί.

Τούτη είναι η ζωή μας

τούτο το μεγάλο —

τίποτ’ άλλο.

Γέλα, κλάψε, πες

ό,τι θες.

Το παιδί: ζωή.

Τίποτ' άλλο!