Η τελευταία ώρα της Παρασκευής μας είναι πάντα ώρα των παιδιών και δομείται κάθε φορά σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Την Παρασκευή, έχουν επιλεχθεί τυχαία από την προηγούμενη εβδομάδα δύο παιδιά, τα οποία ονομάζονται «μαθητές/τριες της εβδομάδας». Σε κάθε ένα παιδί δίνεται ο χώρος και ο χρόνος να παρουσιάσει οτιδήποτε εκείνο θέλει στην υπόλοιπη τάξη. Μπορεί να είναι μια ζωγραφιά, μια συλλογή, ένα αγαπημένο βιβλίο ή τραγούδι, συνεντεύξεις από συγγενείς, εντυπώσεις από ένα ταξίδι ή μουσείο ή οτιδήποτε άλλο σκεφτεί. Ο/Η εκπαιδευτικός παίρνει τον ρόλο μαθητή/τριας και όλη η προσοχή του είναι στραμμένη κάθε φορά στο παιδί που παρουσιάζει. Μετά το τέλος κάθε παρουσίασης υπάρχει χρόνος για να εκφραστούν εντυπώσεις και ερωτήσεις. Λίγο πριν χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι της εβδομάδας, επιλέγονται οι επόμενοι/ες δύο μαθητές/τριες. 

Με αυτό τον τρόπο βάζουμε τη ζωή των παιδιών στην τάξη, κάνοντας τα βιώματά τους σημεία αναφοράς στην προσέγγιση εννοιών, αξιών και γνώσεων. Δημιουργείται ένα πλαίσιο ελεύθερου λόγου, όπου το παιδί πρέπει να γίνεται κατανοητό, μέσα από μια σύντομη παρουσίαση με σωστά δομημένο λόγο. Στόχος είναι να αποκτήσουν άνεση ακόμα και τα πιο διστακτικά παιδιά, μιλώντας μπροστά σε κοινό για τον εαυτό τους, τις εμπειρίες και τα συναισθήματά τους. Συγχρόνως καλλιεργείται η ελεύθερη έκφραση, η δημιουργικότητα, η υπευθυνότητα απέναντι στο κοινό και το πνεύμα επικοινωνίας. Από την πλευρά των ακροατών υπάρχει η κριτική σκέψη και ο σεβασμός στον ομιλητή.

Φυσικά, πρόκειται για μια δράση στην προετοιμασία της οποίας μπορούν να εμπλέξουν, όσο θέλουν, άτομα από την οικογένειά τους ή άλλους. Αυτό, σε συνδυασμό με την ελευθερία που νιώθουν στο να μοιραστούν ό,τι εκείνα θέλουν, έχει κάνει τη δράση αυτή την αγαπημένη τους.

Οι πρώτες παρουσιάσεις ήταν οι συνεντεύξεις γονέων σχετικά με τα μαθητικά τους χρόνια.