Με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισαν οι μαθητές και μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης το διαδικτυακό μάθημα της γραπτής έκφρασης. Κλήθηκαν να αναζητήσουν στα σπίτια τους παλιά αντικείμενα και να αφηγηθούν την ιστορία τους, μέσα από τις σελίδες ενός ημερολογίου. Έτσι, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν λεπτομέρειες που αγνοούσαν για την προέλευση των αντικειμένων που επέλεξαν, αλλά ταυτόχρονα ανακάλυψαν ότι η υλική αξία ενός αντικειμένου δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συναισθηματική, αυτή που το κάνει να περνά από γενιά σε γενιά και να μένει αναλλοίωτο στον χρόνο. Ακολουθούν αποσπάσματα από εκθέσεις μαθητών.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

    Άλλη μια μέρα καραντίνας... Με τόσο ελεύθερο χρόνο αποφάσισα να ψάξω στις πιο απόμερες γωνιές του σπιτιού μπας και βρω κάτι ενδιαφέρον. Τελικά, με τόσο ψάξιμο τα κατάφερα! Βρήκα μια φωτογραφία που μου έφερε στο μυαλό υπέροχες αναμνήσεις. Ήταν μια φωτογραφία με έναν παλιό μου φίλο, ο οποίος πριν κάποια χρόνια έφυγε στο εξωτερικό. Βλέποντας τη φωτογραφία, θυμήθηκα την τελευταία μέρα πριν φύγει στο εξωτερικό, που είχαμε πάει στο λούναπαρκ. Ήταν μια στιγμή με έντονα συναισθήματα, Από τη μία είχα μεγάλη χαρά, καθως ήμουν με τον αγαπημένο μου φίλο και περνούσαμε τέλεια, αλλά από την άλλη ένιωθα θλίψη, γιατί θα έχανα τον κολλητό μου. Καλά που βρήκα τη φωτογραφία και ξέφυγα λίγο από τη μονοτονία της καραντίνας, αφού ήταν σαν να μεταφέρθηκα ξανά στο λούναπαρκ. 

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

    Σήμερα βρήκα στο σπίτι μας ένα παλιό αντικείμενο. Είναι μια αράβικη τσαγιέρα με έξι φλιτζάνια, που μου θυμίζουν σερβίτσια από βασιλικό παλάτι. Αναρωτιόμουν πώς βρέθηκε μια τέτοια όμορφη αντίκα στο σπίτι μας. Τότε, η μαμά μου μού αφηγήθηκε την ιστορία της. Ήταν αρχές του ’60, όταν ο προπάππους μου δούλευε στο Ιράκ. Είχε προσληφθεί από έναν πλούσιο Ιρακινό, για να χτίσουν το σπίτι του στην πρωτεύουσα, τη Βαγδάτη. Έτσι, αναγκάστηκε να λείψει πολλούς μήνες και η προγιαγιά μου ταξίδεψε, για να τον δει. Εκεί φιλοξενήθηκε από την κυρία Σαδέρ, τη σύζυγο του Ιρακινού. Την προσοχή της προγιαγιάς μου τράβηξε μια μπορντό τσαγιέρα με στρόγγυλο καπάκι. Στο τέλος του ταξιδιού, η κυρία Σαδέρ έκανε δώρο το σερβίτσιο στην προγιαγιά μου, σαν ενθύμιο από την επίσκεψή της στη Μέση Ανατολή.