Ξεκινήσαμε τις αρχιτεκτονικές μας συναντήσεις παίζοντας στην κλίμακα του σπιτιού: το σχήμα του, τα μέρη του, η υλικότητά του. Εντάξαμε την ατομική μας κατασκευή στη μακροκλίμακα της πόλης αφήνοντας τη φαντασία μας να μας παρασύρει σε ένα ομαδικό κατασκευαστικό παιχνίδι. Σχεδιάσαμε, περικλείσαμε, προσθέσαμε υλικά και σχέδια μαθαίνοντας τη λέξη κλειδί στο σχέδιο πόλης: το όριο.

Επόμενη στάση-εργαλείο για τους μικρούς αρχιτέκτονες: η ομαδικότητα. Διαβάσαμε το βιβλίο, Φίλοι στον λόφο που μιλά τόσο για τη φιλία όσο και για τη μαγεία των μεγάλων κατασκευών. Χωρισμένοι σε μικρές ομάδες αναλάβαμε να φτιάξουμε το καταφύγιό μας με τα υλικά που μας δόθηκαν. Η χαρτοταινία έγινε ο σύμμαχός μας και το παιχνίδι ξεκίνησε.

Στην πιο πρόσφατη συνάντησή μας ξεκινήσαμε το θέμα: Φανταστικές γέφυρες. Τα παιδιά, ως εξοικειωμένοι designers, σχεδίασαν τις πρώτες τους ιδέες απαλλαγμένες από τις στερεοτυπικές εικόνες. Κάποια μάλιστα επιχείρησαν και μια πρώτη εικόνα για τη μακέτα τους.

Παραπάνω, μοιραζόμαστε μερικές από τις στιγμές του, μέχρι τώρα, εργαστηρίου μαζί σας, για να επικοινωνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά προσεγγίζουν τα θέματα εργασίας. Αυτά είναι μόνο η αρχή, καθώς τα παιδιά μόλις επιχειρούν να σκέφτονται και να κατασκευάζουν σαν αρχιτέκτονες, είτε ατομικά είτε ομαδικά. Ελπίζουμε πολύ σύντομα η ομάδα μας να ξαναβρεθεί για να συνεχίσει το αρχιτεκτονικό της παιχνίδι με κέφι και ασφάλεια. Προς το παρόν σας αφήνουμε μερικές από τις έννοιες που θα μας απασχολήσουν, όταν γυρίσουμε στην κανονικότητά μας:

• Ένας σεισμός ζαχαρωτών.
• Τομές και Πολυκατοικία.
• Μεσαιωνικά κάστρα.
• Μηχανή που πετά.

Ανυπομονούμε για τη συνέχεια…