Αγαπημένη μας κυρία Σοφία,
Ήρθαμε εδώ μικρούλια, μια σταλιά και μπήκαμε στον θαυμαστό κόσμο του δημοτικού σχολείου. Έναν κόσμο που εσύ με την αγάπη σου και το μεράκι σου τον έκανες πολύχρωμο, γεμάτο αρώματα και γεύσεις και εικόνες και ζωγραφιές και μας έκανες να τον αγαπήσουμε. Πόσα πράγματα μας έμαθες! Μας έμαθες να πιάνουμε το μολύβι και να σκαλίζουμε σύμβολα, που σιγά σιγά έγιναν γράμματα και απέκτησαν φωνή. Μας έμαθες να κάνουμε φίλους και να τους σεβόμαστε. Μας έμαθες να βάζουμε λεξούλες  στη σειρά, για να γίνουν σκέψεις και συναισθήματα. Να λέμε τραγούδια και αινίγματα και πώς μοιάζει η φαντασία, όταν τη ζωγραφίζεις στο χαρτί. Κάποιοι θα πουν ότι αυτή είναι η δουλειά σου. Ξέρουμε, όμως, καλά ότι κάθε μέρα χάριζες ένα κομμάτι από την ψυχή σου. Αυτό δεν πληρώνεται, αγαπημένη μας δασκάλα. Επειδή μας χαμογέλασες και μας χάιδεψες. Επειδή μας φύτεψες τον σπόρο και τον πότισες. Επειδή πολλές φορές ξεχνάμε να λέμε Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω… Επειδή ο Αντώνης θα περάσει στη Β΄Δημοτικού με τη σάκα του γεμάτη αγάπη και όρεξη!
Σ΄ευχαριστούμε για όλα! Καλό καλοκαίρι!