“Εμπειρίες από την Ιεραποστολή στην Αϊτή”

Την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012 η ΣΤ΄ τάξη του σχολείου μας παρακολούθησε μία ομιλία του Frère Νίκου, ο οποίος μόλις είχε γυρίσει από μία απομακρυσμένη χώρα, την Αϊτή, όπου βρισκόταν για Ιεραποστολή.

Καλωσορίσαμε τον Frère με ένα ζεστό χειροκρότημα και αυτός αφού μας χαιρέτισε, άρχισε να εξιστορεί περιστατικά από την Αϊτή, η οποία μετά το σεισμό που τη χτύπησε, βρέθηκε σε τραγική κατάσταση. Καταστράφηκαν σπίτια, χάθηκαν ανθρώπινες ζωές και η χώρα έγινε φτωχότερη. Μας πληροφόρησε ότι εκεί τα παιδιά για να πάνε στο σχολείο αναγκάζονται να περπατούν καθημερινά πολλά χιλιόμετρα.

Λίγο αργότερα μας διηγήθηκε συγκλονιστικά περιστατικά που έζησε ο ίδιος. Αρχικά, μας μίλησε για ένα κοριτσάκι που της είχε δώσει μία καραμέλα. Αυτό, αφού την έγλυψε, την τύλιξε σε ένα χαρτάκι για να τη δώσει στην αδερφή της να δοκιμάσει και εκείνη. Έπειτα, μας μίλησε για μία ημέρα που περπατούσε έχοντας στα χέρια του μια τσάντα με χρήματα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν δύο άνθρωποι οι οποίοι χτύπησαν τον Frère και του πήραν την τσάντα. Τότε, αυτός δεν αντέδρασε. Δεν τους κυνήγησε, αλλά παρέμεινε στο ίδιο σημείο. Αυτή του η αντίδραση δείχνει πόσο μεγαλόψυχος και καλόκαρδος είναι με τους ανθρώπους που έχουν πραγματική ανάγκη.

Οι άνθρωποι του λεγόμενου «τρίτου» κόσμου, που μοιάζει μακρινός, βρίσκονται δίπλα μας. Σίγουρα το βιοτικό τους επίπεδο βρίσκεται κάτω από το δικό μας. Το επίπεδο, όμως, των αξιών τους, της ηθικής τους, της απλοϊκότητάς τους είναι πολύ ανεβασμένο.

Από αυτήν τη συζήτηση καταλάβαμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να χαρίζουν την αγάπη  και τη βοήθειά τους σε όσους τη χρειάζονται. Τέλος μας αποχαιρέτησε με μια φράση που θα τη θυμόμαστε για πάντα: «παιδιά μου, ο φτωχός είναι πλούσιος σε αισθήματα και ο πλούσιος φτωχός».

Αυτή η ομιλία ήταν πολύ συγκινητική  και μας έβαλε σε σκέψεις…

(Οι μαθητές του ΣΤ1 Μπακούτσης Π., Δροσινού Ν., Τσάχαλη Π. και Χρήστος Κ.)

“Η επίσκεψη του Frère Νίκου”

Μία μέρα του Οκτώβρη του 2012, ο Frère Νίκος επισκέφτηκε το σχολείο μας, το Δημοτικό του κολλεγίου Δελασάλ. Ήρθε από την Αϊτή, όπου κάνει εθελοντισμό και προσφέρει κάθε είδους βοήθεια.

Μας εξήγησε ότι εκεί επικρατεί φτώχεια και ανέχεια. Επίσης, εξαιτίας αυτής της κατάστασης έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα, με αποτέλεσμα να γίνονται συχνά επιθέσεις για ληστεία στους δρόμους. Ο ίδιος μας είπε ότι υπήρξε τέτοιο θύμα και ήταν πραγματικά μια άσχημη εμπειρία. Μας μίλησε ακόμη και για ένα άλλο περιστατικό το οποίο μας έκανε να καταλάβουμε πόσο ανυπόφορη μπορεί να γίνει η ζωή για κάποιον που δεν έχει ούτε φαγητό. Επρόκειτο για ένα τηλεφώνημα που είχε λάβει από μία κοπέλα. Ήταν η μεγαλύτερη από τέσσερα αδέρφια των οποίων η μητέρα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Εκείνη ζητούσε βοήθεια από τον Frère, καθώς, για να μπορέσει να δώσει φαγητό στις μικρότερες αδερφές της, η ίδια χόρταινε με νερό και λίγη ζάχαρη.

Τα λόγια πλέον είναι περιττά…

Γεωργιάδης Δ., ΣΤ2