Καυτά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της 15χρονης Λορέιν Νισέιν, καθώς διηγιόταν την τραυματική εμπειρία της στην Παγκόσμια Διάσκεψη κατά του Ρατσισμού, της Ξενοφοβίας και της Μισαλλοδοξίας, που πραγματοποίησαν τα Ηνωμένα Έθνη στο Ντέρμπαν στις αρχές του μήνα. Ένας λευκός καταστηματάρχης στη Νότια Αφρική κατηγόρησε τη νεαρή Λορέιν ότι έκλεψε από το μαγαζί του μερικά ρούχα και αποφάσισε να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Τι έκανε, λοιπόν, για να τον τιμωρήσει; Την περιέλουσε από πάνω μέχρι κάτω με λευκή μπογιά. Τα σχόλια μάλλον είναι περιττά.

Περιοδικό «Ερευνητές», Η Καθημερινή, τεύχος 139, 28/9/01

Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που το βλέπουμε πολύ συχνά, σε πολλές χώρες του κόσμου και σίγουρα όλοι μας πρέπει να μάθουμε να ζούμε με πολλούς ανθρώπους διαφορετικού χρώματος, θρησκείας και τρόπου ζωής. Στην ιστορία της 15χρονης Λορέιν ο καταστηματάρχης έκανε μια πολύ κακή πράξη. Τιμώρησε το μικρό κορίτσι άδικα αντικαθιστώντας τον νόμο. Με την πράξη αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει «κήρυξη πολέμου» μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών χρωμάτων με απρόβλεπτες συνέπειες. Αυτή η ιστορία μάς δίδαξε ότι πρέπει να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Βασίλης Τ., ΣΤ’2

Αισθανόμαστε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη, πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη.

Βλέπουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με προκατάληψη και εχθρότητα σε θέματα είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε σε επίπεδο εξεύρεσης εργασίας.

Όταν ενημερώνομαι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή βρίσκομαι στο περιβάλλον που υπάρχουν φαινόμενα ρατσισμού, πληγώνομαι αφάνταστα για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αυτή την απρεπή και άδικη συμπεριφορά. Κατά τη γνώμη μου, ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκε, έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης που έχουμε κι εμείς. Έχει την ικανότητα να ζει, να δημιουργεί, να αγαπά, να σκέφτεται, να χαίρεται και να θαυμάζει. Αν υπάρχουν εξωτερικά ιδιώματα ή κάποιες συνήθειες που διαφέρουν από εμάς, θα πρέπει να ξυπνήσουμε το ενδιαφέρον μας, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα και να μην τους αντιμετωπίζουμε με φόβο, περιφρόνηση και υπεροψία. Να μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, καθώς μετανάστευσαν για μια άλλη πατρίδα. Όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους από άλλες φυλές, πρέπει να διατηρούμε μια υγιή στάση φιλοξενίας και να αποδεχόμαστε τον άλλον γι’αυτό που είναι, ενώ ταυτόχρονα να σεβόμαστε και τον εαυτό μας.

Ράνια Ι., ΣΤ’ 1