Το Αναγνωστήρι μας ξεκίνησε και φέτος με την καλύτερη παρέα μαθητών από όλες τις τάξεις, πλην των λιλιπούτειων φίλων μας που χρειάζονται λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να κατακτήσουν τη δεξιότητα της ανάγνωσης.

Τρία βιβλία μας κράτησαν συντροφιά από τις Οκτωβρίου μέχρι τώρα: «Ο ρομαντικός γάτος του βυθού» του Χρήστου Μπουλώτη, «Ο άλλος μου εαυτός» της Εύας Ιεροπούλου και «Τα δάκρυα της Περσεφόνης» της Λίτσας Ψαραύτης.

Τα παιδιά με αφορμή τα τρία αυτά βιβλία έψαξαν και βρήκαν πληροφορίες για τον μύθο της Περσεφόνης που χάθηκε από τον Πλούτωνα, έγραψαν για τον «άλλο» τους εαυτό, τον «κρυμμένο» και πληροφορήθηκαν για τις ευεργετικές ιδιότητες των ψαριών στη διατροφή μας.

Ας μοιραστούμε λοιπόν τις όμορφες εργασίες τους που έγραψαν με πολύ ζήλο και μεράκι.

Ο άλλος μου εαυτός

Ο άλλος μου εαυτός νομίζω ότι είναι όταν κλαίω ή όταν θυμώνω. Κάποτε νομίζω ότι θα μου φύγει ο άλλος μου εαυτός.

Φανή Κοτζαμάνη, Γ’2

Ο άλλος μου εαυτός είναι κακός. Όταν είμαι ο άλλος μου εαυτός μπορώ να θυμώνω και να εκνευρίζομαι. Επιτέλους κάνω το δικό μου, γιατί πάντα κάνω ό,τι θέλουν οι άλλοι. Ο άλλος μου εαυτός είναι δυνατός και σίγουρος.

Μαριαλένα Δημητσάνου, Γ’1

Ο μύθος της Περσεφόνης

"Θεά της γεωργίας και προστάτιδα της γης ήταν η Δήμητρα, κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδερφή του Δία. Δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργεια του σιταριού. Γι' αυτό και τα σιτηρά λέγονται και δημητριακά. Όμως ο άρχοντας του Άδη, ο Πλούτωνας άρπαξε την κόρη της Δήμητρας, την Περσεφόνη και την πήρε μαζί του στον Κάτω Κόσμο. Απαρηγόρητη η Δήμητρα, καταράστηκε τη γη να μην καρποφορήσει. Τα φυτά ξεράθηκαν και οι άνθρωποι κινδύνευαν να πεθάνουν από την πείνα. Ο Δίας τότε παρακάλεσε τον Πλούτωνα να επιστρέψει την Περσεφόνη στη Δήμητρα. Εκείνος ήταν αμετάπειστος. Ο Δίας βρήκε την εξής λύση: το μισό χρόνο η Περσεφόνη θα έμενε στον Κάτω Κόσμο και τον άλλο μισό χρόνο θα ανέβαινε στη γη, κοντά στη μητέρα της. Με το μύθο αυτό εξηγούσαν οι αρχαίοι Έλληνες την εναλλαγή των εποχών. Οι βροχές του χειμώνα είναι τα δάκρυα της Δήμητρας, ενώ το καλοκαίρι, όταν η γη καρποφορεί, η Περσεφόνη βρίσκεται κοντά στη μητέρα της."

Ιακωβάκη Ουρανία – Ιακωβάκη Σοφία

Η θρεπτική αξία των ψαριών

Τα ψάρια, “κλασική αξία” στη Μεσογειακή διατροφή, βρίσκονται στο μέσο της Μεσογειακής πυραμίδας, συστήνεται δηλαδή να καταναλώνονται σε εβδομαδιαία βάση, κατά προτίμηση από 1-3 φορές.

Του αλμυρού ή του γλυκού νερού, τα ψάρια είναι από τις πιο θρεπτικές τροφές, καθώς αποτελούν βασική πηγή πρωτεϊνών, μαζί με το κόκκινο κρέας και τα πουλερικά, ενώ παράλληλα μας εφοδιάζουν με ωφέλιμες βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία, όπως είναι ο σίδηρος και οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β.

Το “βαρύ πυροβολικό” του θρεπτικού περιεχομένου των ψαριών είναι τα ω-3 λιπαρά, τα οποία ανήκουν στην ομάδα των “καλών” πολυακόρεστων λιπαρών, που δρουν προστατευτικά για τον οργανισμό μας, εν αντιθέσει με τα 'κακά' κορεσμένα λιπαρά.

Βιταμίνες: Οι βασικότερες βιταμίνες που περιέχονται στα ψάρια είναι η βιταμίνη Α, απαραίτητη για την ανάπτυξη και την ενίσχυση της φυσικής μας άμυνας, η βιταμίνη D, η οποία συμβάλλει στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό, καθώς και οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, με εξέχουσα τη βιταμίνη Β6, απαραίτητη για τη σύνθεση αμινοξέων και την παραγωγή ενέργειας.

Τα ψάρια είναι πλούσια σε φώσφορο αλλά και σε ασβέστιο και μαγνήσιο, τρία μεταλλικά στοιχεία σημαντικά για τη μεταλλοποίηση των οστών. Περιέχουν επιπλέον ψευδάργυρο, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στη νευρολογική λειτουργία, ενώ είναι απαραίτητος και για την καλή υγεία του αναπαραγωγικού συστήματος.

Τα ω-3 λιπαρά που περιέχονται στα ψάρια είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για την υγεία της καρδιάς, καθώς η κατανάλωσή τους έχει συσχετιστεί με τον χαμηλότερο κίνδυνο για εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Μελέτες έχουν δείξει πως, άτομα που καταναλώνουν ψάρια σε σημαντικές ποσότητες τείνουν να έχουν χαμηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης, αποτέλεσμα που αποδίδεται κυρίως στα ω-3 λιπαρά.

Φαίνεται πως η κατανάλωση ψαριών συμβάλλει στην προστασία από την εμφάνιση διαφόρων μορφών καρκίνου, όπως είναι των νεφρών και του παχέος εντέρου.

Η γνωστή ρήση “φάτε μάτια ψάρια” μπορεί να λάβει μία διαφορετική ερμηνεία, αν αναλογιστούμε ότι η κατανάλωση ψαριού έχει συνδεθεί έντονα με την καλή υγεία των ματιών και την προστασία της όρασης.

Μεγαλώνοντας μπορούμε να βρούμε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη ενάντια σε εκφυλιστικές νόσους που σχετίζονται με τη νοητική λειτουργία όπως είναι η νόσος του Αλτσχάιμερ και η άνοια, καθώς η κατανάλωση ψαριού δρα προστατευτικά.

Επιπλέον τα μικρά ψάρια τα οποία μπορούν να καταναλωθούν με το κόκκαλο (π.χ. σαρδέλα), αποτελούν ιδιαίτερα καλή πηγή ασβεστίου, ειδικά για άτομα τα οποία δεν καταναλώνουν γαλακτοκομικά.