Την προηγούμενη εβδομάδα επισκέφθηκα με την τάξη μου το Λαογραφικό Μουσείο της πόλης μας. Εκεί ξεναγηθήκαμε στην έκθεση του μουσείου και παρακολουθήσαμε μια παράσταση Καραγκιόζη.

Μόλις φτάσαμε, αντικρίσαμε ένα παλιό, πανέμορφο κτίριο με μια πολύ όμορφη αυλή που έμοιαζε με ένα μικρό παλάτι. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του, μας καλωσόρισε ο ξεναγός μας, ο κύριος Γιώργος. Μας είπε να αφήσουμε τα πράγματά μας στην είσοδο και τον ακολουθήσαμε σε μια μεγάλη αίθουσα.

Η αίθουσα αυτή ήταν πολύ ευρύχωρη και ήταν γεμάτη με εκθέματα που σχετίζονταν με την καλλιέργεια του σιταριού. Καθίσαμε όλοι κάτω γύρω από τον ξεναγό μας και αρχίσαμε να παρατηρούμε το χώρο. Εκτός από τα εκθέματα υπήρχαν και πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έδειχναν γεωργούς να καλλιεργούν τα χωράφια τους. Μιλήσαμε για το όργωμα, τη σπορά, το θέρος, το αλώνισμα, το λίχνισμα. Μάλιστα ο κ. Γιώργος ζήτησε από τη φίλη μου την Ειρήνη να σηκωθεί και να δείξει την κίνηση που έκαναν οι γεωργοί κατά το λίχνισμα κρατώντας ένα παλιό εργαλείο που έμοιαζε με τσουγκράνα, το «καρπολόι». Στη συνέχεια, είδαμε ένα νερόμυλο. Μάθαμε ότι ο νερόμυλος ήταν ένα πολύ σημαντικό μηχάνημα το οποίο με τη δύναμη του νερού που γύριζε μια ρόδα, άλεθε το σιτάρι και έδινε το, πολύτιμο για τη διατροφή του ανθρώπου, αλεύρι.

Στην επόμενη αίθουσα, είδαμε ένα νεροπρίονο που μας εντυπωσίασε πολύ. Έβαζες ένα μεγάλο ξύλο και το πριόνι το έκοβε στη μέση εκμεταλλευόμενο και πάλι τη δύναμη του νερού. Τέλος, μας παρουσίασαν ένα μηχάνημα που κι αυτό, όπως και οι προηγούμενες κατασκευές, ήταν τοποθετημένο κοντά σε ποτάμια και χρησιμοποιούνταν για να γίνονται αδιάβροχα και πιο σταθερά τα μάλλινα υφαντά. Τα χτυπούσε με κάτι τεράστια ξύλινα σφυριά που κινούνταν με τη βοήθεια του νερού. Κανένα από αυτά τα μηχανήματα δεν έβλαπτε φυσικά το περιβάλλον. Πόσο διαφορετικά ήταν όλα τότε!

Αποχαιρετήσαμε τον ξεναγό μας και πήγαμε χαρούμενοι να παρακολουθήσουμε τον Καραγκιόζη σε έναν άλλο χώρο του μουσείου. Εκεί ένας ακόμη ευγενικός κύριος μας είπε αρχικά την ιστορία του Θεάτρου Σκιών και του πρωταγωνιστή του, του Καραγκιόζη. Μετά, χτύπησαν τρία κουδουνάκια και η παράσταση άρχισε. Είχε τίτλο: «Ο Καραγκιόζης φούρναρης». Η ιστορία ήταν πολύ αστεία και διασκεδάσαμε πολύ. Η φράση που θα μείνει αξέχαστη σε όλη την τάξη και την επαναλάβαμε πολλές φορές ήταν:

«Μη με πεις φα, μη με πεις κα, αλίμονό σου Καραγκιόζη!». Την έλεγε ο μπαρμπα-Γιώργης που φοβόταν να δώσει το αρνάκι του για ψήσιμο στο φούρνο του Καραγκιόζη. Άδικο είχε;

Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εκδρομή με την τάξη μου τόσο για την επίσκεψη στο μουσείο, όσο και για την παράσταση Καραγκιόζη που μας διασκέδασε τόσο πολύ.

Μ. Βασιλειάδη