Με πόση χαρά και πόση περηφάνια έγραψαν τα πρώτα τους παραμυθάκια οι λιλιπούτειοι μαθητές της Β’ τάξης του Σχολείου μας! Δε χρειάστηκε παρά μόνο μια μικρή παρότρυνση από τις δασκάλες τους, για να αποτυπώσουν στο χαρτί τη φαντασία και την ευρηματικότητά τους. Είναι πραγματικά μαγικό να βλέπεις την εξέλιξη και την πρόοδο των παιδιών μέσα σε λίγους μήνες, από την έναρξη της σχολικής μας χρονιάς! Οι γνώσεις αρχίζουν να ξεπηδούν και η αυτοπεποίθησή τους είναι πια εμφανέστατη. Τα πρωτάκια μας, που φέτος έγιναν δευτεράκια, μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέρα με την ημέρα, κάνοντας δασκάλους και γονείς ιδιαίτερα υπερήφανους. Μα πιο πολύ το «Άριστα!» ανήκει στα ίδια, γιατί οι κόποι τους αρχίζουν να ανταμείβονται! Θερμά συγχαρητήρια, παιδιά! Πάντα επιτυχίες!

«Η φυλακισμένη πριγκίπισσα»

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας, που ήταν πάνω σε ένα άλογο. Καθώς προχωρούσε, είδε από μακριά ένα κάστρο που έμοιαζε έρημο. Πλησίασε και βρήκε μια πόρτα. Ξαφνικά, όπως περπατούσε, βρήκε και ένα κλειδί.

Μπήκε στο κάστρο και άρχισε να ψάχνει σε ποια πόρτα ταιριάζει το κλειδί. Μετά από πολύ ψάξιμο, βρήκε την πόρτα, την άνοιξε και είδε μια πανέμορφη πριγκίπισσα να χορεύει μόνη της. Η πριγκίπισσα είχε μακριά, χρυσά μαλλιά. Τα μάτια της ήταν καστανά και γεμάτα θλίψη. Είπε στον πρίγκιπα πως η μάγισσα του σκοτεινού δάσους τούς εξαφάνισε όλους από το κάστρο και την άφησε μόνη και φυλακισμένη. Ο πρίγκιπας δάκρυσε. Το δάκρυ του έπεσε πάνω στα χρυσά μαλλιά της. Τότε, τα μάγια λύθηκαν. Το παλάτι γέμισε με ζωή και αγάπη.

Την άλλη κιόλας ημέρα έγινε ο γάμος τους. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

«Ο Τάκης πάει… στο διάστημα»

Πριν από πολύ καιρό, δυο πολύ ζωηρά και έξυπνα αγοράκια, ο Τάκης και o Άκης βρέθηκαν εκεί που έπαιζαν με τη φίλη τους τη Μαρία. Όλοι μαζί συνέχισαν να παίζουν και να συζητούν. Ξαφνικά, λέει ο Τάκης: «Θα σας κάνω δώρο μία βόλτα με τον ιπτάμενο δίσκο μου στο διάστημα». Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν, ήταν άλλωστε το όνειρό τους.

Αποφάσισαν εκείνο το βράδυ κιόλας να ξεκινήσουν. Μέσα ο ιπτάμενος δίσκος είχε ένα τεράστιο ταμπλό με πολύχρωμα κουμπάκια. Η οθόνη πλοήγησης θύμιζε πραγματικό διαστημόπλοιο.

Σιγά-σιγά, ανεβαίνοντας στον ουρανό, παρατηρούσαν τα αστέρια με ενθουσιασμό. «Τι όμορφα που είναι εδώ πάνω!» συμφώνησαν και οι τρεις. Όταν όμως είδαν πόσο μακριά έφυγαν από τη γη, πάγωσαν από τον φόβο τους. Άρχισαν να σκέφτονται μήπως τα καύσιμα δε φτάσουν για την επιστροφή. Έτσι, άρχισαν αργά-αργά να κατεβαίνουν, μέχρι που ακούμπησαν στη γη.

«Τι τέλεια που ήταν εκεί πάνω! Να ξαναπάμε σύντομα» τους είπε ο Τάκης και σκάσανε στα γέλια…