«Σταμάτα να μου κόβεις τα κλαδιά και τα φύλλα! Δεν καταλαβαίνεις ότι πονάω; Εσένα πως θα σου φαινόταν να σου τραβάω τα μαλλιά και να σε κλωτσάω; Γιατί το κάνεις αυτό; Όλα εμείς τα δέντρα αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και τους χαρίζουμε δώρα. Σας χαρίζουμε απλόχερα τα οξυγόνο που είναι απαραίτητο για τη ζωή σας. Καθαρίζουμε την ατμόσφαιρα από το διοξείδιο του άνθρακα και συγκρατούμε με τις ρίζες μας τα νερά της βροχής. Εμείς δε σας ενοχλούμε. Εσύ γιατί με πονάς και με αφήνεις γυμνό;»

                                                                                                             Λ. Σολομωνίδης, Δ΄2